Yadınıza gəlirmi?
Yadınıza gəlirmi?
Yumru bir evimiz vardı,
dam-dardı.
İçinə zorla sığardıq.
Nə hava, nə günəş, nə torpaq,
su vardı, yalnız su vardı.
Bir az balıq kimi yaşardıq.
Gözlərimiz vardı – görməzdik,
ağzımız vardı – yeməzdik,
burnumuz vardı – qoxlamazdıq.
Yalnız qulaqlarımızı şəklərdik.
Və "tup-tup” eşidərdik –
varedənimizin döyüntülərini.
Nə dərd-qəm, nə aclıq-susuzluq,
yalnız bir ipimiz vardı –
bizi varedənimizə bağlardı.
İpimiz üzüldü bir gün.
Qopduq varedənimizdən.
Yumru, dar evimizdən
Və dar qapıdan
Atıldıq gen dünyaya.
Biz qopmuşduq dünyamızdan
və qiyamət qopmuşdu.
Dünyamızın sonu gəlmişdi;
Necə bağırırdıq, yadınızdamı?
Bağrıyarığıq o gündən...
İpimizi kəsdilər...
"İpi qırığıq” o gündən...
Noyabr, 2018