ASTARA ŞƏHİDLƏRİ

Özünə - sözünə sadiq Sadiq

"Torpağa su qarışanda palşıq olur, qan qarışanda Vətən”-sözlərini əlini,ayağını, gözünü itirən yaralı döyüşçülərimizin, qazilərimizin dilindən çox eşitdim bu günlərdə.

Bu günlərdə əsgərlərimizin sosial şəbəkədə paylaşılan üzümüzdə təbəssüm doğuran müxtəlif görüntülərini də izlədim. Boş vaxtları olanda yellənçəkdə yellənir, oxuyur, yemək bişirirlər, qartopu oynayırlar...Bildiyimiz, gördüyümüz, yaşadığımızdı hamısı. Amma elə fərqli duyğular oyadır ki... O qədər xoşdu ki. Bilirəm ki, hamı qartopu oynayanları ilk dəfə görürmüş kimi izləyir bu paylaşımları. Kövrəlmədən baxmaq olmur. Və düşünməsən də olmur: Uşaqdılar...

Hərdən lap hönkürmək istəyirsən bu böyüklüyə sığmayan uşaqlığa, uşaqlığa sığmayan böyüklüyə.

Ölümün üstünə gedən, gözünə baxan ərənlərim gizlənqaç oynayırlar. Ölümün gözü qarşısında gizlən-qaç oynayan uşaqlıq içini titrədir adamın. Nə varsa, sökür ilmə-ilmə.

Bəlkə elə Sadiq də gizlənqaç oynayıb? Hardasa gizlənib? Elə gizlənib ki, ən yaxın dostları da tapmayıb onu?

Mən də onu tapmaq istədim, axtardım, Sadiqi Şəhid olandan sonra axtardım Sadiqi.Ailənin yeganə oğlu Sadiq Bağırzadəni şəhid olandan sonra tapdım, tanıdım...

Şəhid olandan sonra axtardım. Ailənin yeganə oğlu Sadiq Şahin oğlu Bağırzadəni Şəhid olandan sonra tapdım, tanıdım.
Sadiq Bağırzadə Astaranın Ərçivan qəsəbəsində 15 aprel 2002 - ci ildə dünyaya gəlib. 2008-– ci ildə Ərçivandakı Şəhid Natiq Kərimovun adını daşıyan 3 nömrəli tam orta məktəbin birinci sinfinə gedib, 2019 –cu ildə həmin məktəbin məzunu olub. Sadə zəhmətkeş ailədə böyüyüb.

Bu sadəcə qısa xronologiyadı. O isə hamının sevimlisi idi: şagirdlərin, müəllimlərin, onu tanıyanların...Həmişə fərqlənib. Dostları deyir ki, təbiətən çox şən olan gülərüzlü Sadiqi sevməmək mümkün deyildi.

Ağlımız azca işləyəndən xəyallar ququruq, arzularımız olur. Kimi aşpaz, kimi təyyarəçi, kimi polis, kimi sürücü olmaq istəyir. Sadiq uşaqlıqdan idmançı olmaq istəyirdi. Arzusuna sadiq qalıb. 8 yaşından idmanla məşğul olub. 8 yaşından arzusu – məqsədi olub.

İdmanla məşğul olsa da, tarix elminə xüsusi marağı vardı. Tarix fənnini, tariximizi sevə - sevə öyrənirdi. Bəlkə buna görə də özü ilə birgə torpaqlarımızı azad etmək arzusu da böyüyürdü. O, işğal günlərini tariximizdən silmək istəyirdi.

Atası Şahin bəy deyir ki, Qarabağ hadisələri, işğal olunan ərazilərimiz onu həmişə narahat edirdi. Kiçik yaşlarından bu hadisələrlə bağlı suallar verirdi. Bu onun üçün ağrılı mövzu idi. "Bir gün Xocalı faciəsinin qisasını alacağam” deyirdi...
Çox gənc idi Sadiq Şahin oğlu. Arzuları çox idi. Yaşının kiçik olmasına baxmayaraq arzuları böyük idi özü kimi. Məktəbinə,ailəsinə, doğma el – obasına başucalığı gətirmək üçün yaşayırdı. Ömrünə tarix yazırdı. Sadiq Heydər Əliyev adına bütün turnirlərin boks üzrə yarışlarında "Qızıl medal”a layiq görülüb hər dəfə. İştirak etdiyi yarışlarda aldığı medallar, diplomlar, fəxri – fərmanlar yaşadığı illərə sığmayacaq qədərdir.

Hələ 2016 – cı ildə 14 yaşında Boks üzrə Açıq Bakı birinciliyində yalnız finalda uduzaraq gümüş medalla dönüb doğmalarına. Yarış seçim xarakteri daşıdığından Milli Komandaya vəsiqə qazanıb. O, Azərbaycan Respublikası Milli Komandasının üzvü idi.
Çox arzuları vardı. Beynəlxalq yarışlarda iştirak etmək,Vətənini dünyada tanıtmaq, Bayrağını ucalarda görmək istəyirdi. Avropa və Dünya çempionu adını qazanmağı məqsəd qoymuşdu. Yorulmadan məşq edirdi. Məşqçiləri ona inanırdı.

Dünyanın istənilən ölkəsində keçirilən yarışların qalibi olmaq istəsə də, bir müqəddəs arzusu da vardı: bir gün Şuşada, Xankəndində keçiriləcək yarışların qalibi olmaq. Hərdən də zarafatla deyirdi: "Eybi yoxdu, təki axırıncı yeri tutum, amma torpaqlarımızı işğaldan azad edək, Şuşada idman yarışları olsun”. Ona görə də ilk olaraq Vətənə borcunu vermək istədi.

Hərbi xidmətə gedəndə onu yola salan dostlarından birinə pıçıldamışdı: Nə olaydı, döyüş başlayaydı, torpaqlarımızı azad edəydik...Mən də döyüşəydim.
Beləcə bu ilin may ayında hərbi xidmətə yollandı Sadiq. Çox çevik, idmançı olduğundan onu Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrə qəbul etdilər. Kəşfiyyatçı kimi təlim keçdi. Ona "qızıl əsgər” dedilər.

İkinci Qarabağ Savaşı başlayanda öndə gedən zabit heyətində tək əsgər oldu. İlk gündən igidliyi ilə də fərqləndi. Murov yüksəkliyi uğrunda savaşda "Murov aslanı” dedilər ona.
İllərin dostu kimi sevdiyi, qardaş bildiyi Akstafalı balası Xalədddin Cəlilovla birlikdə 16 erməni postunun dağıdılmasında, Murovdağ yüksəkliyini düşmənlərdən təmizlənməsində aslanlar kimi vuruşub döyüşçü yoldaşlarının bizim "Murov aslanımız” dedikləri Sadiq Bağırzadə.
Murovdağa bayraq qaldıranda üzündəki Qələbə sevinci ilə qalıb dostlarının yadında igidimiz.

Sadiq döyüşdə olduğunu ailəsinə deməmişdi. Ata – ana bundan xəbərsizdi. Hər gün bir xəbər gözləyirdilər. Ürəkləri bir xəbər ümidinə sarılmışdı...

"30 – da səhər Ərçivana şəhid gəlmişdi.Orda idim. Çox ağır idi. Günorta evə yenicə qayıtmışdım ...Xəbər gəldi...Xaləddinlə bir yerdə olub - deyir atası. Susur. Arada səsi qırılır.
Nə deyəcəyimi bilmirəm...Nələr desək də ana-ata ürəyi yaralı qalır...

Cəmi iki gün fərqləri vardı ailənin tək oğullarının. Xaləddin aprelin 13-də, Sadiq isə 15- də dünyaya gəlib. İkisi də 18 yaşında...İkisi də idmançı.

İstənilən savaşda itgi olur. O ki qala Vətən savaşı. Düşmən əlində olan torpaq yükündən ağır heç nə yoxdu. Səni əyən, əzən yükü daşımaqdan çətin nə ola bilər ki?!

Bizi bu yükdən qurtardı Sadiqlər.

Onu izdihamla qarşılayıb, izdihamla yola saldılar el-obasında ölməzliyinə.
İndi müqəddəs arzusuyla qolboyundu Sadiq.
"Vətən uğrunda” "Cəsurluğa görə” medalları ilə təltif olunub Sadiq. Sadiqin,sadiqlərin cəsurluğudu Vətən. Onun qələbə sevincli təbəssümü var Vətənin üzündə.

Hamımızın illərlə həsrət qaldığımız təbəssümün.

KAMALƏ ABİYEVA