Baxan korlar, eşidən karlar və danışan lallarla dolu bir dünyada Helen Keller həyatını sənətə çevirmiş möhtəşəm bir insandır. Helen Keller 1880-cı ildə ABŞ-ın Alabama ştatında fermer ailəsində dünyaya göz açıb. 

Lakin19 aylığında qızdırmalı xəstəliyə yaxalanır. Yaşayacağına dair bütün ümidlərin kəsildiyi bir vaxtda yenidən həyata bağlanan Helen bu xəstəliyin izlərini ömür boyu daşımalı olur. Çünki xəstəlik körpənin görmə və eşitmə bacarığını da əlindən alır. 

Sonrakı illər Helen və ailəsi üçün olduqca  çətin keçir. Ancaq ailə mübarizəni davam etdirir. Aparılan bütün müayinələr müalicənin mümkünsüz olduğunu göstərsə də, ailə  doktor Alexander Graham Bellə müraciət edir. Həyatını eşitmə qabiliyyətini itirmiş uşaqların təlim və tərbiyəsinə həsr etmiş, telefonun ixtiraçısı Dr.Bellin təklifi ilə Helen Anne Sullivan adlı bir müəllim ilə çalışmağa başlayır. Bundan sonra baş verənlər isə bir müəllimin qaranlığa və səssizliyə həbs olmuş bir uşağın həyatında nələri dəyişdirə biləcəyinin hekayəsidi... 

 

Aldığı yeni dərslər sayəsində nəhayət, mənalı insan səsləri çıxarmağı öyrənir, həqiqi anlamda bir neçə kəlimə deyə bilir. 

 

 

 

Universitetdə təhsil aldığı illərdə Helen bir tərəfdən də həyatını anlatdığı ilk kitabını yazır. "Həyat hekayəm” (The Story of My Life) adını verdiyi kitab onun bütün ölkədə məşhurlaşmasına kömək olur. Helenin həyatı qısa zamanda bütün dünyanın diqqətini çəkir. Zaman içində kitabın yayılmasını təmin edən tanınmış sosialist tənqidçi John Albert Macy ilə dostlaşır və bu dostluq Annenin onunla evlənməsi ilə davam edir. John sayəsində Helen sosialist düşüncə ilə tanış olur və mövzu ilə bağlı məqalələr yazmağa başlayır. 

1913-cü ildə Sosializm haqqındakı məqalələrini "Qaranlığın içindən” adlı kitabında toplayır. Sonrakı illərdə həyatı bol-bol konfrans gəzintiləri, məqalə və kitab yazmaqla keçir. 

Daha sonra cütlük bir vaudevil (ictimai problemləri satirik yanaşma ilə əks etdirən teatr növü) səhnələşdirməyə başlayır. Bu nümayiş bütün dünyada çox böyük diqqət çəkir. Bu vaudeville səyahətlərində onlar qazandıqları pulları "Amerika Görmə Əngəlliləri Fondu”na bağışlayır. 

 

1964-cü ildə ABŞ-ın ən böyük vətəndaş medalı olan "Azadlıq medalı”nı alıb. 1968-ci ildə iyunun 1-də, yəni 88 yaşında həyatla vidalaşıb. 

Helen Keller həyatı barmaq uclarında hiss edərək yaşayarkən, fiziki əngəlləri olmamasına baxmayaraq "görmədən, hiss etmədən” yaşayanlara belə müraciət edir:

"Təkcə üç gün daha görə biləcəyinizi düşünün. Bütün incəlikləri necə gördüyünüzü anlayacaqsınız. Üç gün də eşidə biləcəyinizi düşünün. Hər bir səsin, hər bir notun necə incəliklə ruhunuza dolduğunu görəcəksiniz. Yaşanacaq üç gününüz qaldığını düşünün. Həyatın bütün saniyələrini necə doya-doya yaşadığınızı görəcəksiniz”.